'Zó blij dat ik die brief tóch heb geschreven'
Yelka Vreeswijk is ondersteunend begeleidster bij een woonlocatie voor kinderen en jongeren
‘Zó blij dat ik die brief tóch heb geschreven’
“Ik heb geen enkele ervaring in de gehandicaptenzorg. Dat gaat nooit lukken, Yel”. Dat dacht Yelka Vreeswijk (42) toen ze ‘toch maar’ een open sollicitatie stuurde naar ORO. Een week later maakte ze voor het eerst kennis met de kinderen en jongeren die op Den Dreef 8a wonen. Bijna twee jaar verder is Yelka maar al te blij dat ze haar mail tóch verstuurde.
Over haar achtergrond
“Ik heb jarenlang in het Nederlands basketbalteam gespeeld en ik verdiende mijn geld in de horeca. In het verleden heb ik ook de opleiding Kinderopvang gedaan en daar een tijdje in gewerkt, maar dat bracht me niet wat ik zocht. Ik miste iets. In 2019 had ik nog steeds niet gevonden van ik zocht. Ik denk dat het oppassen op het zoontje van mijn zus me op weg heeft geholpen. Hij heeft een vorm van autisme en wij hadden meteen een mooie klik samen. Ik werd nieuwsgierig. Ging dingen lezen over autisme en ik besloot een cursus Social Work te volgen. In mijn omgeving zeiden ze al dat ik iets in de zorg moest zoeken. Op een dag besloot ik resoluut om mijn baan in de horeca op te zeggen.”
En daar was-ie: de vacature bij ORO!
“Haha, ja, daar was-ie! Ik kende ORO niet. Ze zochten een ondersteunend begeleider bij Kind en Jeugd. Ik besloot om toch een open sollicitatie te sturen. Eigenlijk met de vraag: ‘is er iets mogelijk bij jullie?’. Tot mijn verbazing mocht ik op gesprek komen voor die vacature bij Kind en Jeugd. Ze vonden de opleiding in de Kinderopvang een prima diploma om bij ORO te werken. En dat ik geen directe ervaring in de gehandicaptenzorg had, was geen enkel probleem. Het was een superfijn gesprek. Ik mocht op de locatie kijken en na een dagje proefdraaien had ik voor mezelf al besloten: hier wil ik werken! Twee dagen later kreeg ik een tijdelijke aanstelling aangeboden vanwege een zwangerschap. Het was bijna té mooi om waar te zijn. Zeker toen ik na een half jaar te horen kreeg dat ik mocht blijven.”
Wat vind je zo mooi aan deze baan?
“Wat niet bedoel je? Het is zó mooi om voor deze kinderen en jongeren met een ernstige verstandelijke of meervoudige beperking iets te kunnen betekenen. De bewoners hier hebben deels veel zorg nodig, maar bij een ander deel richt je je vooral op het gedrag. Die combinatie is heel boeiend. Aanvankelijk dacht ik dat het zorg- en verpleegaspect me minder zou liggen, maar dat is niet zo. Ik vind het heerlijk om te schakelen en om te leren. Ik mag na mijn scholing inmiddels ook de noodzakelijke verpleegtechnische handelingen doen. Ook dat is geweldig.”
Heb je al veel geleerd?
“Nou en of! Ik heb vooral geleerd dat je heel goed moet kijken. Wat heb jij op dit moment nodig? Hoe kan ik bijdragen aan een gelukkig leven, aan een fijne dag? Heb je zin in een voetenbadje of een voetmassage, wil je even lekker over je rug gekriebeld worden of wil je dat juist niet en luister je liever naar je favoriete muziek? Ik leer nog iedere dag van mijn collega’s. We hebben een heel divers, hecht en warm team waar ik echt mezelf kan zijn. Ik heb mezelf de afgelopen jaren ook pas goed leren kennen. Dat gevoel na een avond werken in de horeca was leuk, maar dit gevoel is elke dag honderd keer leuker.”
Je combineert je werk in de woning met het begeleiden in de dagbesteding.
“Klopt. Dat vind ik een fijne combinatie. Nu zie ik ook waar de cliënten overdag mee bezig zijn. We kunnen leren van elkaar. Hoe doe jij dit, hoe doen we dit op de woning? Voor de kinderen zelf is het absoluut van toegevoegde waarde. Die continuïteit is voor veel cliënten heel fijn.”
Wat vind je van ORO?
“Ik heb me in het begin echt verbaasd. Iedereen is zó aardig. Ik heb nog nooit, welke afdeling ik ook belde, een chagrijnig iemand aan de telefoon gehad. Er is hier aandacht voor elkaar. Voor de cliënten, natuurlijk, maar ook voor elkaar. Tijdens de lockdown hebben we post, appjes, filmpjes, van alles gekregen. Ik wist niet wat ik meemaakte. En toen ik in het ziekenhuis lag voor een operatie had ik de eerste dag al kaartjes van mijn team, van de wijkmanager en van het Flexbureau. ORO voelt heel persoonlijk, heel warm.”
Heb je al toekomstplannen als het gaat om je loopbaan?
“Ik weet wel dat ik dit werk niet wil missen. Het werken in een team, met deze cliënten, met hun ouders, dát is wat ik het allerleukste vind. Daarnaast lijkt het me leuk om me wat meer te verdiepen in het onderwerp autisme. Hoe het precies gaat uitpakken zie ik wel. Voorlopig ben ik in ieder geval heel blij dat ik die brief destijds, ondanks het gebrek aan ervaring in de gehandicaptenzorg, tóch maar heb geschreven.”
Collega's vertellen
