'Zo puur als de cliënt is, zo puur moet je zelf zijn'
Christel is zorgcoördinator binnen doelgroep Intensieve Zorg. De cliënten binnen deze doelgroep hebben een matig tot (zeer) ernstige verstandelijke beperking. Klein kijken is daarbij dus heel belangrijk. Christel neemt ons mee in hoe zij het ervaart om met deze mooie doelgroep te werken.
Wat is de grootste uitdaging in je werk?
Om non-verbaal gedrag van cliënten te begrijpen als communicatie-uiting. Onze bewoners kunnen niet praten, maar ‘vertellen’ zó ontzettend veel op hun eigen manier. Achter elke spiertrekking kan een boodschap zitten. Door klein te kijken probeer ik deze boodschap te duiden. Dat ik van tevoren nooit weet hoe mijn werkdag eruit ziet, maakt dit werk extra spannend.
Hoe ervaar je het contact met cliënten?
Het pure contact vind ik fantastisch. Zit iemand niet lekker in zijn vel, dan zullen we dat weten ook. We worden dagelijks getrakteerd op een sensationele kreet of zijn getuige van een spectaculaire schop tegen de muur. Deze doelgroep heeft de hele dag door grenzen nodig. De totale houding die je als zorgprofessional uitstraalt is daarom ontzettend belangrijk: wat je met je mond uitspreekt, moet je met je hele lichaam zeggen en tot in je tenen voelen. Doe je dat niet, dan wordt er over je heen gewalst. Soms betekent dat een weekje time-out tussen mij en de cliënt, maar meestal is de veilige band snel weer hersteld.
Beleef je door die puurheid ook geluksmomenten met de cliënt?
Absoluut, oneindig veel. Een fantastisch voorbeeld is het videobellen in coronatijd. Een cliënt twijfelde geen seconde bij het zien van zijn ouders, trok de telefoon naar zich toe en gaf er een flinke lik overheen. Dat was nog eens een kippenvelmoment; geweldig! Onze bewoners kennen geen filter.
Collega's vertellen
